13. Sayfa - Bölüm 2
Adli laboratuvarda gecenin ilerleyen saatleri… Elif, defterdeki yazının izlerini UV ışık altında inceliyordu. Mürekkebin parlak mavi tonu hemen dikkatini çekmişti. Sıradan kalem mürekkebi değildi bu. Kimyasal analiz sonuçları geldiğinde, Elif’in gözleri büyüdü.
“Bu mürekkep, 1986 yılında Paris’te yalnızca sınırlı sayıda üretilmiş özel bir koleksiyon kalemine ait.”
Oysa defterin kağıdı modern üretimdi. Yani biri eski mürekkebi yeni deftere uygulamıştı — bilinçli bir sahne yaratımıydı bu.
Elif notlarını toparlarken Harun sessizce kapıdan içeri girdi.
“Ben onun 1986’da Paris’te olduğunu bilmiyordum,” dedi.
Elif şaşkındı.
“Nihal mi?”
Harun başını salladı. “O zaman sadece bir öğrenciymiş. Ama bana hiçbir zaman orada yazdığı şeyleri göstermedi. Belki de göstermemesi gerekiyordu.”
Elif, deftere son kez baktı. Sonraki sayfalar boştu. Ama öylece geçemeyeceği bir his vardı içinde. Sanki sayfalar görünmez mürekkep ile yazılmıştı.
“Bu defterin sayfaları bize yol gösterecek. Ama doğru sırayla okumazsak… yol bizi başka yere çıkar.“