13. Sayfa

Gecenin ilerleyen saatlerinde Harun, emniyet arşivine indi. Elinde yıllar önce kapanmamış bir cinayet dosyası:

Dosya No: 2713-G.
Kurumuş kan izleriyle lekelenmiş bir fotoğraf, dosyanın arasından düştü. Fotoğraftaki masa tanıdıktı. Aynı masaydı. Aynı defter.
Sadece tarih farklıydı: 29 Kasım 1999.

Harun yutkundu. O gün… unutmaması gereken bir gündü. 1999 yılında işlenen ve faili bulunamayan o cinayet, Harun’un henüz genç bir polis olduğu zamana dayanıyordu. O zaman da defterde 13. sayfa yoktu. O zaman da mürekkep maviydi.

Elif, aynı anda üniversite kütüphanesinde, defterin içeriğini UV ışıkla taramaya devam ediyordu. Sayfa kenarlarında, çıplak gözle görünmeyen çizikler buldu. Sayılar, dairesel izler… Sanki defterin içi değil, dışı yazılmıştı.

Bir matematik profesörüyle yaptığı kısa görüşmede bu işaretlerin eski bir şifreleme sistemi olduğunu öğrendi: Kod 13/Φ, kayıp bir yazı sistemiydi.
Şifre çözülmeye başladığında şu harfler ortaya çıktı:

“Ona ait olmayanı okuyan, susmak zorunda kalır.”

Elif’in telefonu çaldı. Harun’un sesi telaşlıydı:
“Elif, o defterde saklanan şey… onu en son okuyan kişi öldü.”