13. Sayfa

Elif, gecenin kalanında defteri bir kutuya kilitleyip evine götürmemeye karar verdi. Onu emniyetin özel muhafaza kasasına teslim etti. Ancak ertesi sabah, Harun bir çağrı aldı:
“Kasadaki defter yok.”

Tüm kapılar kilitliydi. Güvenlik kamerası hiçbir ihlal göstermiyordu. Ama kayıtlar 03:13 ile 03:29 arasında yoktu. O aralıkta sistem bir “boşluk” yaşamıştı.
Sanki zaman kesilmişti.

Elif, hemen sisteme erişim sağladı ve 03:13 öncesindeki son görüntüde, bir gölge fark etti. İnsan silueti net değildi ama bir detay göze çarpıyordu:
Sol eline sarılı kırmızı bir kurdele.

Harun başını öne eğdi. “Yine o,” dedi.
Elif şaşırdı: “Kim?”

Harun ilk kez ciddi bir tonla cevap verdi:
“13. sayfa sadece bir defter değil, bir imza. Ve bu kırmızı kurdele… onun geride bıraktığı işarettir. O her yerde olabilir.”

Ve tam o anda emniyet merkezine bir kargo ulaştı. Üzerinde alıcı olarak yalnızca bir kelime yazılıydı: “Elif.”
Kargoyu açtığında içinden eski bir mektup çıktı.

Mektupta yalnızca tek bir satır vardı:

“Sen okudun. Şimdi yazma sırası sende.“