13. Sayfa

Elif, 13. Sayfa defterinin satır aralarındaki kaotik karalamaları dijitalleştirmeye çalışırken, garip bir şey fark eder. Her sayfada bazı kelimeler geri dönüştürülmüş kâğıtlara yazılmış gibidir. Işığın altında, önceki metinler silikçe görünür:

“13. sayfa yok edilmedi. 13. sayfa yaşıyor.”

Aynı gece Harun, Emniyet Arşivlerinden gizlice eriştiği eski bir vaka dosyasını inceler. 2002 yılında işlenmiş ve hâlâ faili meçhul kalan bir cinayet… Kurban: eski bir editör. Ölmeden önce, evinin duvarına tırnaklarıyla kazıdığı kelime şudur:

“GÖLGE”

Elif ve Harun, bu kelimenin bir imza olduğunu fark eder. Son on yılda işlenen ve görünüşte bağlantısız görünen 7 cinayetin her birinde, kurbanların ya son sözlerinde ya da bedenlerinde “gölge” kelimesi bir şekilde yer almaktadır.

Defterdeki yazılar da artık farklı bir sesle konuşmaktadır. Sanki tek bir kişi değil, bir kolektif bilinç yazmaktadır. Ve bu bilinç, Elif’in adını biliyor gibidir:

“Elif. Senin de bir gölgen var. Ama sen ona hiç bakmadın.”

Bölüm, Elif’in kendi fotoğraflarının birinin arkasında eski bir not bulmasıyla biter:

“Gölgen seni seçti.”