Ayın Öbür Yüzü

Derin, aynalardan korkmaya başlar. Baktığında, yansımasının hareketleri hafifçe gecikmektedir. Bazen gülümserken kendisi gülümsemez. Sonunda bir gece aynaya bakarken aniden içine çekilir — fiziksel olarak değil, zihinsel bir kopuşla.

Kendini zamansız bir geçitte bulur. Bu geçit bir tür bilinçaltı labirent gibidir. Duvarda yazılı cümleler vardır ama çoğu eksiktir.
“Adını unutanlar, gölgede kaybolur.”

Aynaların ötesindeki bu dünya, zamanla ve mekânla sınırlı değildir. Derin burada ilk defa “ayna halkı” ile karşılaşır — isimleri olmayan, yüzlerini elleriyle örten insanlar. Ona yalnızca şu soruyu sorarlar:
“Sen kendinle ne zaman tanıştın?”