Ayın Öbür Yüzü

Çölü aşan Derin, gri ve mekanik bir şehre varır. Burası “İsimsizler Şehri”dir. İnsanlar sokaklarda dolaşır ama hiçbirinin adı yoktur. İletişim yoktur, konuşmalar işaretlerle yapılır. Kimse kimseye doğrudan bakmaz.

Burada Derin’in hafızası da parçalanmaya başlar. Annesinin adını, ilk kitabının konusunu, doğum tarihini hatırlayamaz. Kendine bir not bırakır:
“Eğer ismini unutursan, sen de onlardan biri olursun.”

Ancak bu unutma, bir ceza değil; bir korunma yöntemidir. Derin, kim olduğunu hatırladıkça acı çeker.