Ayın Öbür Yüzü

Derin, ayın merkezinde bir kapıya ulaşır. Bu kapı, öz benliğe açılır. Açmak için tüm maskelerini çıkarmalı, tüm geçmişini olduğu gibi kabul etmelidir.

Kapının arkasında onu çocukluğu, travmaları, sevdikleri ve nefret ettikleri bekler. Bu bir hesaplaşma değil, bir kabulleniş sürecidir. Kendini olduğu gibi görmek zorundadır: eksik, kırık ama gerçek.

Kapının üstünde şu yazar:
“Kendini tanımadan hiçbir yerden dönemezsin.”