Sana Veda Etmeden Önce

Aoi, Minato’daki kapalı kapının önünde geçirdiği geceden sonra artık sadece Ren’i aramadığını, kendi geçmişini de aradığını fark eder.
O gece boyunca gözünü kırpmadan oturduğu banktan bakarken bir pencere ışığının yanıp söndüğünü görür.

Panel geçişleri: Rüzgarla dalgalanan perdelere, göz kırpan sokak lambalarına, iç çekişlere ve Aoi’nin zihninden geçen hatıralara odaklanır.

Aoi’nin sesi iç monologda duyulur:
“Neden bizi koruyan kelimeler her zaman en son söylenenler olur?”

Gecenin sonunda, bir mektup daha düşer posta kutusuna. Ren’den.
“Seni izledim. Ama yüzüne bakmaya hâlâ cesaret edemedim. O an donup kalırdım diye korktum.“