Zamanın Unuttuğu Bahçe

Arda, geldiği kapının yeniden belirdiğini fark eder. Ancak bu kez çevresi insanlar ve anılarla doludur. Geri dönerse eski hayatına dönecek, ama belki de aynı kişi olarak değil. Kalırsa, bu dünyada kaybolacaktır. Seçim anı geldiğinde, bahçenin kadim sesi şöyle der:

“Hatırlamak bir yük değil; bir armağandır. Unutanlar kaybolur, hatırlayanlar yeniden doğar.”

Arda kapıdan geçmeye karar verir. Ama önce kendine verdiği bir sözü hatırlar: unutmamak.