Zamanın Unuttuğu Bahçe - Bölüm 15
Son bölümde, anlatıcı sesi değişir. Belki Arda değildir artık anlatan. Belki biziz, okuyucu… Bahçeye girip çıktığımız, kendi anılarımıza dokunduğumuz, gözyaşı döktüğümüz satırlar arasında yürüdüğümüzü fark ederiz.
Bahçe artık sadece bir yer değil; bir hal, bir içsel evredir. Ve belki de en güzel çiçekler, unutmamaya karar verenlerin ellerinden doğar…